Ո՞ւմ սիրտն է ադրբեջանական խնձոր ուզել

Տասնամյակներ, հարյուրամյակներ անց հայ պատմիչները գուցե անդրադառնան ադրբեջանական խնձորի հայաստանյան ոդիսականին` լույս սփռելով այս «դավադրության» վրա, ինչը դարձավ նույնիսկ BBC-ի նման հեղինակավոր կայքի անդրադարձի առիթ:

Մեր օրենսդրությունը չի արգելում, որ Հայաստան ներկրվի ադրբեջանական խնձոր կամ թուրքական լոլիկ: Իհարկե, ժամերով կարող ենք վիճել, թե ինչքանով են մեր օրենքները կամ կառավարության որոշումներն ադեկվատ, եթե խոսքը վերաբերում է մի երկրի, որը Հայաստանի հետ ոչ միայն փաստացի պատերազմի մեջ է, այլև հայատյացությունը դարձրել է պաշտոնական քարոզչության առանցք:

Ամբողջ խնդիրն այն է, սակայն, որ պատկան մարմինները հերքում են, թե Հայաստան ներկրվել է ադրբեջանական խնձոր: Կնշանակի` այն մեր երկրում հայտնվել է մաքսանենգ ճանապարհով, նույն տրամաբանությամբ` չի ենթարկվել լաբորատոր փորձաքննության: Եթե ներկրվող սնունդը պատշաճ ստուգման չի ենթարկվում, արդեն վտանգված է բոլորիս անվտանգությունը, և այնքան էլ կարևոր չէ` այդ խնձորը Հայաստանում հայտնվել է թուրքերին չսիրող Ֆրանսիայի՞ց, թե՞ մեզ ատող Ադրբեջանից:

Շատ ավելի հետաքրքիր է, թե ո՞վ է այն օլիգարխը, որ ներկրել է չարաբաստիկ խնձորը: Ինչո՞ւ եմ ասում օլիգարխ, որովհետև միայն այդ կարգավիճակն ունեցողը կարող է նման բան անելու «թափ» և «դուխ» ունենալ: Այդ ո՞վ է այն պատկերավոր «Խնձոր» Պետրոսը կամ Պողոսը, ով հանդգնել է «ձեռնոց նետել» ՊԵԿ-ի «թարմացված» աշխատաոճին ու նաև` մեր հասարակության արժանապատվությանը: Գուցե պարզվի, որ իշխանության ներսում էլ գտնվի մարդ, ում սիրտը ադրբեջանական խնձոր է ուզել:

Սարգիս ԱՐԾՐՈՒՆԻ

Մեկնաբանություններ